Umutlarım bir bir intihar ediyor
Gecenin ufkuna bakan gözlerimin yamaçlarında
Sana beslediğim duygularımı meze edip balıklara,
Kırıyorum sandalda kalan tek küreği
Başımın üstünde dalgalanan beyaz yelkene kefen niyetine sarıyorum
Hayallerimi süsleyen o eşsiz kimliği
Sevdiğim hani demiştim ya sana :
"Öldüğümde beni, güldüğün zaman o körpe yanaklarında oluşan çukurlara gömsünler" diye
Ben öldüm sevgili!
Cesedimi kaldıran olmadı musalladan
Sensizliğinde yanıp kavrulan, yokluğunda çürümeye terkedilen
Değersiz, beş para etmez şu bedenimi
Aramıza koyduğun derin uçurumlardan aşağı yuvarladılar
Yokluğunda yok oldum
Şimdi ben, seni,
Arzularıma, hedeflerime ulaştıramayan yelkenlerle kefenleyip
Yüreğime gömüyorum
Biliyor musun sevgili
Göz pınarlarımın yatağını değiştirdim geçen gün
Bundan böyle gözlerimden süzülen yaşlar
Başımı koyduğum yastığıma değil
Seni defnettiğim yüreğime akacak
Yüreğimi sulayacak
Sulayacak ki belki tekrar yeşerir diye bekleyecek
Benden artık pes sevgili
Umuda beş kala pes ediyorum
Geldiğim gibi yalnızlığımı yükleyip heybeme
Geldiğim yoldan gidiyorum
Ve unutmadan!!!
Hakkımı helal etmiyorum sana
Son bir defa olsun görmek için seni
Son bir defa...

İbrahim ÖNAL