Annenin çığlığında donmuş zaman
Baba elleri koynunda, taştan heykel
İnsanlar etrafta, her tarafta lal
Lal diller sessiz bir ağıtta

Kudurmuş olmalı iblis
Akıyor, taşıyor, lavlar irin, kezzap
Tayfası teslim almış ruhu bedeni
O zaman mı ki bu zaman
Hiç bu kadar yakın duyulmadı aman

Yerin gülleri, fidanı dalı
Koklanmadan koparılan
Açmadan solan
Kaçmayın
Gitmeyin
Ne olur
Çok erken melek olmaya
Daha sevabı bilmediniz günah ne
Kaçmayın uçmayın hemencecik
Gökyüzü uzak
Çocuklar gökyüzü
Gökyüzü dolu çocuklar
Kim sebep, kim kim kim
Toprak almaz ki seni bağrına
Dünya almaz ki
Allah almaz ki

Merhamet utandı şefaati çekti sahibi
Makamsız kaldı intikam yaktı kendindi
Çamur geri çağrıldı bir eksik var diye
Bir ses duydu herkes
‘’ bu değildi ki insan’’
Sevabımın günahımın dışında kaldın
‘’ yeniden, başka zaman’’



Ahmet Coşkun