Bir anda birisi girer hayatına ve dur diyemezsin.
Çünkü bilirsin aslında onun doğru insan olduğunu.
Zamana bırakırsın her şeyi; aklını, fikrini, kalbini..

Zordur aslında bir insana inanmak.
Kolay değil öyle körü körüne sevdaya kapılmak.
Kolay değil, bir insana zor olanı anlatmak.

Hiç tanımadığı birisine nasıl tutulur bir insan?
Aralarındaki tek ortak şey, konuştukları tek lisan.
Dil bazen her şeye çözüm değildir.
Dilinle yalnızca aklındakileri anlatabilirsin.
Peki ya kalbindekiler ?
Onları anlatacak olan nedir ?

Gözler var ya hani, gözler..
Gözler duyguların hepsini açığa çıkarır.
Ve sevdayla bakan iki göz birbirine değdi mi, anlatırlar olan biten her şeyi..
Sen istesen de engel olamazsın buna.
Zaten bir insan neden engel olmak ister ki sevdaya ?
Şu dünyadaki en masum olan şeyi neden engellemek ister ki ?

Gözlerini kapattığında aklına ondan başkası gelmiyorsa,
İlkbahar yalnızca onunlayken güzelse,
Kış, o elini tutarken yaz gibiyse,
Ve güneş, onun varlığıyla daha çok ısıtıyorsa tenini,
AŞK DEĞİL MİDİR BU ?


Aşkın rengi olmaz..
Aşk her renktir.
Pembe, beyaz, mavi, kırmızı..
Ama aşk kırmızıyla başlar.

Sen bir kar tanesi olsan ve gelip konsan tam dudağıma.
Ben bir alev parçasıyken donup kalsam yok olma diye.

Sen bir damla olsan ve aksan gözlerimden yanağıma.
Ben hiçbir zaman ağlamasam sen düşme diye.

Sen bir yaprak olsan ve kopacak olsan dalından.
Ben her gün yağmur olsam ve can versem dalına.


Sadece gördüğümüz bir düş olamaz bu.
Ellerim ellerinle ısınmıyorsa eğer, kış olamaz bu.

Yine sis çöktü içimdeki eşsiz duygulara.
Artık yazılamayacak kadar şiirsin sen.


İlker Çekin