Peşpeşe Rüyâlar (Adını Arayan Şiir)

I.
Ufukta kaybolan bir at
Gidiyor dörtnala zaman
Gittikçe daralan helezon yollar
Geceler simsiyah bir pelerin
Sığındığım sabahtı ellerin
Nefesimde ne var, kanatıyor çiçeği
Bakışlarım uçarken peş peşe bulutlara,
İtiyor zamanı sessizce rüzgâr...

II.
Aydınlatıyor ay ıssız bir yolu
Fısıltılar duyuluyor çalılıklarda
Bir dal kırılıyor
Sesinden ürken bir böcek
Telâşla gidiyor ters yöne
Büyük bir kavis çiziyor yarasalar
Acılardan, sancılardan atlayarak
Ayağı kayıyor umutlarının, yuvarlanıyor yerlerde
Karanlıkta dua ediyor ağaçlar el ele tutuşmuş
Gölgelere sinmiş yavru bir ceylan
Arıyor anasının kokusunu başı yukarda,
Gözleri ürkek, masum, kapkara...

III.
Kışkırtıyor uykudan arta kalan geceyi
Yolunu şaşırmış işveli bir kahkaha
Düşüyor yollara kırıtarak.
Birleşip yıldızlar uç uca
Resim yapıyorlar altın tozundan.
Pencerede solgun bir çocuk yüzü
Bakıyorum, içeri kaçıyor.
Sallanıyor kara bir perde
Mor bir ışık sızıyor dışarı
Sabah nerde?

IV.
Bir kadın ilerliyor parmak uçlarında
Gözleri yerde
Saçlarında gecenin kokusu
Sürünüyor yerlerde
Kaşları çatık
Sanılır sanki bakışlarından
Denizde gemilerinin
Hepsi batık...
İki yavru güvercin gibi
Çıkıyor karanlıkta elleri
Topluyor saçlarını.
Sıkı sıkı sarındığı mantosunun eteklerinden
Dökülüyor gecenin acımasızlığı, kederi
Gölgesi gitgide ufalıyor,
Dar sokaklarda koşarak kayboluyor

V.

Elini çenesine dayamış
Kocaman bir kaya
Sakalını sıvazlıyor şehre bakarken
Hayretle seyrediyor ağaran ufku, yorgun
Gökyüzünde sisten bir çadır
Ardından dökülüyor damlalar
Yükseliyor buğu buğu toprak kokusu
Çirkinlikleri toplayarak
Kara geceye inat rengârenk gök kuşağı
Atmış bir ayağını dağlardan aşağı
Boyuyor ufku boydan boya.
Neş’eleniyor kuşlar
Çekiştiriyorlar gagalarıyla tutup gök kuşağını
Bin bir renge boyanıyorlar
Kanatlarının sesinde yükselen alkışlar
Güneş sıyırıp kılıcını kınından
Çıkıyor bulutların arasından
Kamaşıyor gözlerim ışıktan...

Hâlenur Kor