Herkes yalılarda, villalarda yaşamak ister ya
Ben rutubetli bir evde şiir yazarak yaşlanmalıyım
Gündüz araba kornaları, gece serseri nâraları duymalıyım
Kâbus dolu bir gecede kan ter içinde uyanmalıyım

İleri sarılmış bir hayatın duraklama devrindeyim
Baksan üç asır daha yaşarım, sorsan yarın ölecek gibiyim
Yine de kuşlarla muhabbeti kesmem, güvercinlerle konuşurum
Kimse yokken çıkarım sokağa, karanlıkta kaldırımlarla buluşurum
Neyse ki benim vefâlı yağmurlarım var, kaldırımlar yalnız
Yalnız sokak lambaları aydınlatmalı sûretimi apansız
Baktığında sadece siyah paltomu seçebilmeli Neslihan Abla
Ayak seslerimi duyup meraktan tül perdesini araladığında
Hissetmeli ruhumu sızlatan memnû çilemi
Âcizliğimi görüp gençliğime verir serkeşliğimi
Ben sana verdiğim gençliğimden yoksun başıboş yürürüm
Bir köşebaşından çıkacaksın diye beyhûde düşünürüm
Yazık ki sen yoksun şimdi yeise dalarım bir nebze
Her gece gibi bu gece de eli boş dönerim tahta kulübeme
Sobamın çıtırtılarıyla sükûtun çığlıklarını dinler dururum
Ay’ın savcılığında geceleri yargılar,
Gün sana doğacakken uyurum..

Lütfi Karabıyık