Seni kanayan bütün yaralara sarıyorum ey şiir
seni kanayan bütün acılara
kaynağına küsmüş pınarlara
çatlayan tomurcuklara, baharlara
çığlıklara, demir parmaklıklara
seni yarınlara umutla bakıp
sesini yitirmiş çocuklara adıyorum ey şiir
ürkütülmüş güvercin kanadına yazıyorum seni
unutma bizi
unutma yüreğini kanatanı bir tomurcuk gül aşkına

Seni yaşanmamış sevdalara adıyorum ey şiir
tadılmamış sevdalara
bir rüzgarın nefesine
bir ırmağın sesine
gözü yaşlı analara
yüreği tekmelenmiş babalara
savaşlara, dostluklara, arkadaşlıklara
açılmamış bir goncanın kokusuna
aşkını gizleyen bir kız çocuğunun soluğuna karıyorum seni ey şiir
bir çınarın yaprağına yazıyorum seni
unutma bizı
unutma yüreğini kanatanı bir tomurcuk gül aşkına

Seni gül kıyımlarına
yürekte üşüyen incecik kıpırtılara adıyorum ey şiir
dillere destan şarkılara., yüreklere mühür aşklara
ölümsüzlüklere, sonsuzluklara, yoksunluklara yazıyorum seni...
kirpiklerimizde incinmiş bir damla şiirle
bir sevda durağında bekliyoruz seni unutma
gül damıtırken ayışığı gül bakışlardan...!

Mehtabın ırmağa
damlanın yaprağa
cemrenin toprağa
hasretin dudağa değdiği zaman
dostluklar kanatlandığında güvercin uçuşlarında
sıcaklığına duyarlı bir defne dalında bekliyoruz seni...

Acıları sevmek en çok sana yakışır ey şiir
yüreğinde üşüyen incecik kıpırtılara
seni kanayan bütün yaralara sarıyorum
üşüyen bütün yaralara
apaydınlık yarınlara
ıpışıl sabahlara
unutma bizı
unutma yüreğini kanatanı vurulmuş güvercinler aşkına

Öksüz bir çocuk boyun eğdiği zaman
buzun ateşe, acının yüreğe değdiği zaman
küsmeden bahar yağmurları umutlara
boranlar sevinçlere çöreklenmeden
kirpiklerimizde incinmiş bir damla şiirle
bir umut durağında bekliyoruz seni
gül damıtırken ayışığı gül bakışlardan...!
unutma bizı
unutma yüreğini kanatanı bir tomurcuk gül aşkına
gölgesinde esmer günahlar taşıyan bu çaresizlik bitsin artık

Yürekte yanan ateşi yalnız hasretin gözyaşları ıslatır unutma


Nuri CAN
12/ 12/1980 İstanbul