GELMEZ BİR DAHA

Bir çınar yıkıldı hayat dağından
Böylesi bir usta, gelmez bir daha,
Seslendi durmadan kendi çağından
Böylesi bir usta, gelmez bir daha.

Yetmiş yıl durmadan çaldı çığırdı
İnledi yürekten, yandı bağırdı
İnsanları hep, dostluğa çağırdı
Böylesi bir usta, gelmez bir daha.

El aldı babadan bozlak okudu
Bütün gönüllere sevgi dokudu
Bu sesi yüceltti, her an şakıdı
Böylesi bir usta, gelmez bir daha.

Ne varsa söyledi, söz bırakmadı
Yaktı yürekleri, öz bırakmadı
Yurtta ağlamadık, göz bırakmadı
Böylesi bir usta, gelmez bir daha.

Otuz yıl gurbette, yandı kavruldu
Hasretlik yeliyle, esti savruldu
Asırlık çınardı, işte devrildi
Böylesi bir usta, gelmez bir daha.

Zahidem diyerek, inledi sazı
Gülmeden geçirdi, baharı yazı
Bülbülden almıştı, sanki avazı
Böylesi bir usta, gelmez bir daha.

Leylasına yandı, yandı tutuşdu
Bütün yüreklere, davetsiz koştu
Alınca sazını, coştukça coştu
Böylesi bir usta, gelmez bir daha.

YARDIMCI’nın ustasıydı gönülde
Çok çileler çekti, geçen ömürde
Şimdi adı vardır, nice türküde
Böylesi bir usta, gelmez bir daha.

25.09.2012
Ahmet YARDIMCI