kadınım
değerlerin anlamsızlaştığı
duygu bağımsızlığından
kör cehalete akıntıların olduğu çağdayız
insanların var oluşlarını bile sorgulamadığı
suskun yanlarıyla aşkı suçladıkları zamandayız


çocukların yaşamla ölüm arası oyuncaklarını
büyümüş savaşların kıyametinde bile bulamıyoruz
kan ve yalnızlık olgusu deşiyor gerçekçi aklı
ve anlaşılır yanlarımız ölüyor kimsenin barışmadığı vakitte


kadınım
saçlarının militanlığından
şafak dilesem
sonkez büyümesi için aşkın
biliyorum ki kökünden koparıp saçarsın toprağa
gözlerinin mahşerinde paha biçilmez çiçekler büyür
ve kokusu en dirençli sabahlarda vurur baharın yeşiline
anladığını biliyorum
tutuklanmış yarınların insanları nasıl susturduğunu biliyorsun
düşünki
kuşların öldürüldüğü
balıkların katliam mağduru olduğu
ve kedilerin asıldığı düşüncelerin nesli bizimkisi
ne kadar bastırsak olmadığına dair ruhumuza olanları
olduklarını bildiğimiz bir gerçekle büyüyoruz
kadınım
şafak açan sesinden bir türkü söyle
o türküyü söyle ara vermek için vicdanımızın küçülmesine
bir şarkı bir şiir oku
kadınım
özünden aktığında Dersim dağlarının geceleri
Amed düşleri saklansın İstanbul yarası sessizlikte
anladığım kadar değil
hesaplayamadığım kadar büyü içimde
büyü ki kurtulsun çocukların pamuk şeker düşleri


artık sevginin asaletini kurtarma vaktidir
aşağı yukarı yüzyıldır düş kuramıyor gibiyim
yada kurduğum düşlerin vurgunu hayat
kadınım
dur ve sadece bak farksız bir dünyayla
farkını bilmediğim bir yerin kuytusunda sakla beni
insanların hürriyetine düşkünlüğünü yazmak istiyorum duvarlara
ve geçip giden zamana ayak uydurmak istemiyorum
ihtilal olmak istiyorum içimde suskun duran aşka
aşkın sende yaşlanmasını istiyorum
kuşlar vurulmasın
balıklar ölmesin
kediler asılmasın bu riyakar insanlıkta
insanlar kendilerini seyretsin aynanın masumluğunda
artık rüzgar yedir bana kadınım
sonunda sonsuzluğuda öldürür bu insanlık
bağışlayalım kendimizi
ve yarın adında bir düş kuralım ruhumuzun sevda ülkesinde

...

kadınım senin gözlerinde açıyor dört mevsim
senin ellerin hürriyetimi bağışladı insani zaaflarıma
çok ağır katliam altında tüm topraklar biliyorum
yinede korkularımı yendim
ve seni seviyorum tüm insanlığın unutulmuş vicdanında...!