KELEBEK VE YAŞAMAK

Açıp pencereni sal kendini
Dal yağmurun şarkısına
Çiçek çiçek açmışken şu ağaçlar
Sarıl gövdesine yaşamanın…


Silip acının rengini düşlerinden
Düş peşine serçelerin
Her sabah öp güneşi alnından
İçine doldurmak için hayatı…



Arada olmadı kelebekler gelsin aklına
Odandaki kozanı yırtıp sen de kanat çırp
Çırıl çıplak dokunsun ruhun göğe
Umudun ellerin olsun boya sen gökkuşaklarını…



Çeşmelerden akan suyun şırıltısına karışsın
Sen gülümsemeleri çizerken buğulu aynalara
Senden önce ya da senle birlikte
Aldığın her nefesin coşkusu koşsun sokaklara
Her soluğun bayram edasıyla dönerken etrafında
Sımsıkı avuçla her gün gözlerinde doğan günü…



Güneşe de ayıp olur diye düşünmeden
Uyanıp şafak sökmeden önce
Bir şiirde sen oku saçak arası şu kuşlara
Nefesini mevsimsiz sevmeyi öğrendiğinde
Daha çok sarılacaksın gövdesinde yaşamanın…





Bir kelebek gelip konduğunda sol omzuna
Daha çok anlayacaksın kederlere inat güne uyanmanın sevincini…