Kıyabilsem sana
Vazgeçebilsem senden
Hiç özlemesem
Gözlerim seni görmese her yerde
Yoksun diyebilsem
Yoğum diyebilsem…
Uzatıp ellerimi bıksam boşlukları yakalamaktan
Parmaklarım dudaklarına dokunmayı hayal etmese
Yokluğunda caddeler sokaklar daralmasa
İç içe girmese kaldırımlar
Yüreğim sıkılmasa
Gitti diyebilsem
Bitti diyebilsem…
Kıyabilsem sana
Sevmiyorum diyebilsem
Üzülmesen
Sevinsen yokluğuma
Ben kaybolsam kendi içimde, seni bulamasam
Delicesine haykıran tellallar sussa
Mavi gökyüzü hatırlamasa beni
Güneş görmese, yağmur damlamasa üzerime
Soğukta üşümesem, sıcakta terlemesem
En kara silgi geceyi ve gündüzümü silse
Sen ağlamasan
Kıyabilsen bana
Cennetlerde gezinsen gönlünce
Beni unutsan…

Suyu unutsam, çektiğim nefesi,
Taktığın bereni
Silsem bütün gül yapraklarından gül rengini, pembeyi beyazı
Siyaha boyasam her şeyi
Parçası olsam en koyu karanlıkların
Kendi karanlığımda kaybolsam…
Kimsesiz bir köy kursam tam senin olduğun yerde, şuramda
İçinde tek ben yaşasam
Seni beklemesem her evin penceresinde
Kapılar tekrar açılır diye umut etmesem
Aramak için hiç yürümesem…

Olmuyor bir tanem
Yüreğim kendinden kopuyor da
Senden kopamıyor, kopmuyor
Yüzünü görmediği geceye gece diyemiyor
Şaşkın
Hüznün saadeti kovalamasına alışamadı.
İstiyor mu sanıyorsun sensizliği
Sensiz çarpmayı parmaklıklar arkasında
Kırıp bütün kafesleri sana koşmayı istemiyor mu sanıyorsun
Gitsen de, kalsan da
Gitsem de kalsam da
Ah!
Unutabilsem
Unutabilsen…


Turgut Uzdu

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.