0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1174
Okunma
Bomboş bir kâğıt ve kalem, masada
Anlamını yitirdi kelimeler
Sahipsiz artık şiirler
Yokluğunda yazılmıyorlar…
Ne öfkeliyim,
Ne de hüzünlü,
Ne gülüyor, ne de ağlıyorum
Tarifsiz bir boşluğun tam ortasında duygularım
Sadece yaşıyorum…
Bahara ve açan çiçeklere rağmen
Ben soluyorum
Kaç nefes daha dayanılır bilmeden
Bitiyor ömrüm.
Son ışığını da kaybettikten sonra geceler
Artık vazgeçtim
Seninle geçen günlerimin anısıyla
Yaşıyorum…
Şunu bil;
İnan hiç üzülmeden
Biran bile duraksamadan
Darağacında sallandırdım yarınlarımı
Sensizlikle yıkılan umutlarıma
Bağışlıyorum gençliğimi…
