hemi de valla hemide billa
bana el evindeymişiyin gibi geli(r)di
ha hurda kaş gün olmuş gedeli
üsdelik bi tek gız evladıyın ya
elimden bi işde gelmezdi da(h)a
çocuğudum ya(hu)! daha dedim ya
gözüm esger yolunda
bi ağların bi ağların, me(ğe)rem
bakar durun ö(y)le gayınbobamgilden yanna
bi(r) habar, bi(r) mekdip, bi(r) selem;
ne ğezer

önüşlük “ı-ıh” deyemedim ya
herkeş de, herkeş emme
gayınbobamın etdiği
çok gücüme getdiy ki
eller gibi döğse-çarpsa
kolumu ganadımı eğşese
aklıma gelmezdi
Allah var bobamdan eleriydi ıramatlık,
aklım ileri-ğeri ermeyodu demek
bi habar bi selem olmayınça hele varyana;
içim içime sığmadı
gabillenemedim hani fakıt;
ne demeğ oldu hinci bu..
ne demek
bi namıssızlığım mı oldu
biri bişiy mi dediy ki deye
uykum düne(ği)m gaşdı günnerce
geceler boyu
oyusam; gabiri cennet olasıca
nur içinde yatasıca
gaşını garartsa, iki de sırtıma dayağ atsa da
bi zert gonuşsaydı da
yüzüme garşı “hu” deseydi ya
ne ğezer













me(ğe)r(i)sem adamca(ğı)z
o(ğ)lunun “-öldü” habarını
evel-evelden
kimbili(r) ne fakıt almışımış da!
beni hıyallamasın deye
içine atmışımış yaa
ne bile(yi)n ben,
hinciki ğibi esgerden bi habar mı geliyo,
esgerde ölenin ölüsü mü geliyodu
görmeyince insan yakışdırabiliyo mu
görse bile yakışdıra bili(r) mi anam;
i(n)san; gözlerine bakıp durduğu,
gızgısını, havaslığını,
sevisini, zevdasını,
memninniğini gözünden okudu(ğu)n
dağı deviri sandığın bobayiğit erine
ölümü yakışdırı(r) mı hiş!
ne ğezer..

aklıma file bi gelse ya
Allah var gederkene bile
eller gibi hiş ağlamak aklıma gelmedi
sankı gonşu köye hızmata getmiş de!
geli(r)kene bi eşek yükü odun edip
öylene eve gelce(ği)miş gibi
bi getdiy ki
gediş o ğediş,
ağşama gelceğmiş gibi yola bak dur
geli(r) mi yılın yılı beklesen
ne ğezer

sonratdan aklıma ğeldi zahır
esgere ğedenin gelme(ye)ceği
esger anaları,
esger yavıklılarıyna barabar
herkeşine barabar
bende ağıd etmeye başladım

“hey onbeşli onbeşli
serhet yolları daşlı
onbeşliler gelmedi
yarinin gözü yaşlı”

ben bi ağlamaya başladım kiyne
günnerce, aylarca
çocuk da zati, marakımdan telef oldu ğetdi
doğsa da; yaşasa filen ha
belki beni bi meşgil ederdi
“yadiger” gordum adını
o(ğ)lan ossun gız ossun
yeter kii ba(h)tıyer ossun derdim
insan isdeme mi emme
ne ğezer