Deme! Kanatları olsaydı ederdi gönül seyran
Sineye doluşmazdı tarumar eden pervan!

Marifet olsaydı uçmak!
Aşkın narında erirdi cümle uçan mahlukat.
Marifet; gönlün ukbasına kanatsız kanat çırpmak
Hem, aşk ile yanmayanın neyine gerek kanat!
Aşk ile yananlara ne gerekti kainat!


Düşün! Hakkın yolundan sapan olur da harap
Varlığını yoluna adayan olmaz mı abâd!

Çetindir! Kolay değil dağları bir çırpıda aşmak
Dil dese neye yarar uymuyor ise ayak!
Sen, sen ol bilmeden çıkma sakın yola
Saplanır kalırsın bir bataklığa

‘’Oku’’ Emri ile indi ilk ayet
Okudu edep ile Hazreti Muhammed (s.a.v.)
Hakkın boyasına boyanıp oldu abâd
Uyarsan buyruğuna olmazsın bedbaht


Maksadın mabuda ermek ise!
İlimsiz varılmaz bil ki menzile
Değilse! Öğrenmek ne işe yarar!
Ne ise maksadın kıl artık karar

Ben bilirim deyip övünüp olma da gafil
Nice bilenler gördük gezerler cahil
Kuru kuru bilmekle olunsaydı şayet
Kalem ile kitaplar olurdu alim
Kendini bilmeyene neylesin ilim
Sırtına yük edip çekmesin zulüm.

Vesselam…

29 Nisan 2013