1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1372
Okunma
Ne zaman o parkta otursam
Dolar gider gözlerim
Kollarını açıp koşarsın
Gözlerimin içi güler
Her zaman ki masamızda
Çaylarımızı yudumlarız
Sonra
Rıhtıma sürükler beni ayaklarım
Ufku arar gözlerim
Bir gemi görsem
Fersiz gözlerim canlanır
Elimde bir karanfille
Seni beklerim gün batarken
Tepelerin ardından
Söner umut ışıklarım
Boynum bükülür donar kalırım
Can çekilir damarlarımdan
Parmaklarımın arasından süzülüp
Karanfil boğulurken denizde
Kaçıncı kez sensiz batıyor güneş
Her geçen gün acımasız pençeleriyle
Bir şeyler koparıyor benliğimden
Durmak bilmiyor
Zaman!
Koca bir yalan oluyor
Sensizliğin şamarları patlıyor suratıma
Yıkılıyorum !
Ağır ağır ölüyorum
Asker Hatıra Defterinden..Lâ Lâ Lâ
5.0
100% (2)
Cevap Yaz