Zindan gecelerimde
Kendime görüşmeci geldim
Ellerimden tuttum
Sarıldım
Kokladım
Bir baharı koklar gibi

Gün ışığı giyinmiş bir gece gibiydim
Karanlık
Soğuk
Ve ürkütücü
Ne senin yokluğun
Ne benim üşüyen ellerim
Ne de gece soğuktu
İçimi üşüten bir yalnızlık vardı
Sığınağım gözlerindir
Kaparsan üşürüm

Gözlerin düşer başucuma
Saçların
Kirpiklerin
İçim titrer
Gözlerine baktıkça ısınırım
Saçlarına dokundukça
Kirpiklerinden öptükçe
Alnından öptükçe
Akşamın karanlığında bir ay düşer yüzüme

Senin yokluğunda
Hangi el aralar gecemi
Hangi yüz düşer yanaklarıma
Yokluğunda
Ayazda benim
Gecede benim
Yalnızlıkta benim
Gülmeyi unutanda benim

Dışarda kar bulutu
Cama değer rüzgarın uğultusu
Kan dolaşır sokaklarda
Sular bulanık akar
Ellerim buz gibi
Sesin sesime küs
Dilimde kundaklanmış kelimeler
İçimde tanımsız bir ölüm
Vurdukça vuruyor kahpe yalnızlık
Gülmeyi unutturdu bana
Sığınağım gözlerindir
Kaparsan üşürüm

İbrahim DALKILIÇ

03/04/2014
03:20 İzmir