ay akşamdan doğmuş
nöbetteydi vadide ışığı
ufuk çizgisi morla kızıl arası
tepelerdeki ağaçların
kimi masum bir ceylan gölgesi
kimi harami kılığındaydı


hafif bir serinlik
yüzlerden usulca aktı
gök, verandaya sarılmış
asma dallarını okşadı


şimşek kanatlı bir baykuş
menzile varmanın telaşındaydı
ve akşam karanlığının
geceye intikal zamanıydı


ay denize düştü
limon çiçeklerinden bir buse
baygın bakışları ve
mahzun gülüşleriyle
bulutlara doğru uçuştu


erguvan dallarında oynaşan serçeler
ömrü bir güne sığan kelebekler
ve elleri yediveren gül fideli seyirciler
roman oldu, türkü oldu, şiir oldu


aşkı kutsama zamanıydı doğanın
tüm börtü böcekle bütünleşerek
özlenen birini bekler gibi
baharı beklemeleri ne hoştu
ay’ın öte yüzü bana düştü

Hatice AK/16.03.2014

Not: Resim Eflatun YÜZBAŞIOĞLU