Anlamıyorum seni Neura
Bütün diller anlamsızlaştırıyor kelimelerini
Yeni bir dil, yeni bir alfabe yaratıyorsun
Huzursuz acılarımın sensizlik kokan çöplüğünden
Solmuş bir gül görünümünde olan duygularımın yitirilmişliği
Yeni cümlelerin habercisi oluyor Neura
İsimsiz, zamansız ve fiilsiz…

Utanıyor kısalığından heceler
Keder dolu bir ay ışığında uyuyor sessizliğin deltasında geceler
Ölesiye dövülmüş bir tutuklunun
vazgeçilmez zaaflarında asıyorum yüreğimi
Çarmıhta sallanan İsa’nın ayaklarının altına
Ve bir uğultu geliyor uzaklardan
Tanrı ağlıyor
Gözyaşları yıkıyor yüreğimden akan kanı
Ve ses veriyor çığlıklarıma
Karanlıkta bunamış siluetsiz iblis
Anlamıyorum seni diyor
Bütün diller anlamsızlaştırıyor yüreğini
Yeni bir dil yaratıyorsun
kötülüklerin içinden sıyrılmış bir kötülükten,
acıdan
ve hayattan…

Ve sonra bir âşık düşüyor
Kimsesiz bakire Neura’nın koynundan...

(Yalnızlığın yalnız kaldığı zaman...)

Ahmet Güler