0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
740
Okunma
Hüzün kusuyor sensizliğn yüreği
Perişan bir haldeyken sokaklar
Ne senin üzüntün yıktı nede hüznün yaktı
Seni senle severken yitik oldu sevgimiz
Dalı budanmış çiçeksiz ağaç gibi oldum
Zaman içinde zaman yaşadım delice
Mekan beni sarmalayıp kuşatmadan
Yüreğimin dehlizlerine inmeliyim
Hiç ağlayamazken bu adama noldu ki
Yürğindeki fırtınalarda kanlı yaş var
Dokunmayın ellemeyin yanan yüreğimi
İnsafa gelirse yar sarar yaralarımı
isimsiz olsun yağan yağmur
Çünkü içimin közünü söndürüyor
Yokluğnda var olmak gerekirken
Varlığınla hasret bıraktın sen beni
