şiir dili adı üzerinde güzel bir “dil” dir. Samimidir ve yüreğin dili olması gerekir. Düşüncelerin yürekte damıtılması ve ifadesini de yüreğin dilinde bulmasıdır esasında. Yani sözcüsü yürek olan düşüncedir şiir. Şiir dili de işte budur.

aferin şair

hakikaten güzel olmuş
beğeniyle okudum yazarım
dürüst sade paylaşımlar
her zaman saglam yürekten
inci gibi saglam diziler çıkar
ellerine saglık diyorum kutlarım

o onur bana ait , daha üstadlık mertebesine erişemedik malesef
buda benden size benim dün gece yazdığım sevgiler fırat bayram

AYKIRI GÜLÜŞ



Şehrin ışıklı panolarına aykırı düşerdi gülüşüm,
İllegaldi, inançsız,
İdeolojik atardı kalbim,
Ağzımdan kan tükürürcesine,
Dilimin ucuna gelirdin, korkardım tükürmeye,
Seni mevsimsiz sevmiştim biliyordum,
Geç kalmışlık,
Takvim çaresizliği,
Saatin nazından belli.
Salına salına dönerdi akrebin etrafındaki yelkovan,
Bir bir ömrümden düşerdi zamanı,
Oysa,
Oysa elimde değildi, ürküyordum,
Sen gidiyordun, herkes sana benziyordu,
Kent ağlıyordu,
Ayakkabısının altı delik bir çaresizlik kalıyordu,
Çorapları ıslanmış ilk yağmurda,
Senden öteye ne varsa,
Delik deşik oluyordu,
Mabedim vuruluyordu Singapur’da
Veya dünyanın her hangi bir noktasında,
Büsbütün inançsızlaşıyordu her şey,
Sen kalkıp benden gidiyordun.
Yediye bölüyordum her şeyi,
Kendinden başka böleni olmayan ben,
Ömrümü, seni, bizi, onu, onları,
Onlarca oluyordu sonra,
Onlarda gidiyordu sonra,
Az önce gibi oluyordun,
Geçmiş zaman kipine düşüyordum temkinsizce,
Ayak bileklerim burkuluyordu.
Kendimi en yakın şifa evine teslim ediyordum,
Eti senin kemiği senin,
Yüreğim gayrı,
Yüreğim ellerinde,
Göğüs kafesinden azat, ellerinde mahkum,
S/ilahsız çıkıyordun yolları,
Vurulacaktın biliyordum,
Ceketimi almanı söyledim,
Üşüyordun,
Gözlerin titriyordu,
Ben ölüyordum.


Kendimi basıyordum suçüstü,
Senin gidişine hayıflanırken,
Kaç figüran koydum hayatıma,
Sana benzediği için,
Kaç ateş söndürdüm eşkıya yüreğimde.
İsrafil’in surundan üfledim,
Gidişine yakışan en güzel melodiyi,
Kaç sigara yaktım cehennem ateşinde,
Bilsen iblisin ömrüme attığı kahkahayı.
Şimdi ilmik ilmik örüyorum gidişinin sarı saçlarını,
Ardından değil, varken yoksundum,
Ve ellerin, bedenin her gece bir başkasınınken,
Ben düşlerimde seninle sevişirken,
Sen çoktan gecenin orgazm çığlıklarını atmıştın,
Ayrı bir pezevenk şehvetinde,
Ey spermlerini külotuna sıçan piç,
Çoktan tohum saçıldı tarlaya bilesin,
Hasadı baki bir velet hazırda.
Bilesin gidişin ömrünün uzun olduğunu.
Ne demişti şair “artık ne sen dönebilirsin bana,
Ne de ben kapıyı açabilirim sana”
Ve gidişine en yakışan kelimeyi bile başka bir şairden peydahlıyordum.
Gülüşünü kütüğüme alıyordum.
Babalık bende kalsın.