deneme
iki ucu eşit ortası bizden eğimler
kayarken kaçmış olsun gözlerden
kim gidebilir sürünerek bir yılan gibi
penceresi açık bir rastlantıya

yaşıyorsa bu parkın içinde neşe
en ümitsiz vakıa sevindirmek olacak düşkünleri
izin veriyor gece
ya ben korkuyorum desem
sabahı uzamaz mı karanlığın

hala orada olmak
asılı kalmak rüzgarla dost
ayaklarımın ucu değip geri çekiliyor
heyecanlar topluyorum
gökten toprağa doğru

neden kızıyorlar ki bize
iyi bir insan oyun oynar
yavru kedilerin yaralı bir güvercine sarkması gibi
iyimser bir gülücük atacak olsam
dikilir gözleri kızgın olanın
uyanık ol oğlum
karnını dinle
açlığına karışan öfkeni dinle

hayır der ölüm sayıklıyorsun
rüyadan uzun olan aşkın belirtisi
bu kahır acılarla geçilecek olsaydı
suyun taşı yarmasına ne gerek vardı
kumsal
soylu bir ölünün en güzel sesi
hafif hafif esen ve sevecen

yaşarken yaşadığına tapanların
daha hızlı koşamayacaklarını anladığında tökezlemesi
kısa ve dar bir koridorda geziniyorsa hayat
devam et çocuklar gibi kaymaya
yıldızların gözlerinden hızlı
hüzünlü şarkılarımızın üstüne.