gün doğar hayırlara
sabah güneşi vurunca sofralara
bir telaş başlar yaşamda
koşar adımlarla yürürüz bilmeden ölüme

gene bir gün eksilir ömürden
biri doğar biri ölür bilmeden

farkında olmadan geçiyor zaman
geçmişe inat aşk’a yürürken


kırlaşmış saçlarımız derin alın çizgisi
uçup giden hayatımız değil sanki
eski bir hikaye hiç bitmeyen

dudak izlerinde aklımda hep sen
vakit doluyor ölüyorken ben
varlığımızın kıymetini bilmeden
yaşlanıyor üstümüzdeki ten

hep bir başkası için yaşıyor insan
ana baba aile çocuk derken
hiç bitmeyecek sandığımız
ömrün vakti biterken birden
pişmanlıklar gelir binlerce

bir zamanlar çoktum ben çok
çınar ağacı gibi yüce mi yüce
gölgemde beslenirlerdi kuşlar
kol kanat germişken benlere
hazan çökünce iklimlere
şimdi döndük kimsesizlere


cemal TURAN
21..03..2014

eleştirinizi alttaki kutuya atmayı unutmayınız...!