hayrettin taylan






Gitti !
Her güzelinin bir kusuru var , ayrılığın küsuratı bana kaldı

Söndü!
Ateş söndüğünde ,söndürüyorum hayalleri, gerçeğine kül, gelişine gül oluyorum

Acıdı !
İrtibatı keselmiş bileklerde kestim ayrılığın acısını bileninden , bilinmeyene doğru

Bekledi!
Hevanın havasında Bir Ömrün güneşinde, bir sözün harfinde

Kaldı!
Yarım ve yarim kalmış sözlerin , aşkların, bakışların, gelişlerin ortasında

Döndü!
Kaderin başının döndüğü zamanlara, kederin ayıktığı anlara, zamanın duruşuna

İstedi!
isterik sızılarla, hissi yayılışlarla aynı anın, aynı demin sıcağını

İzledi!
uçarı zamanın kanatlanışını, aşki gözlerin kapanamayışını bir de nemli gözlerimi

Sildi!
Ağlamayı ağlatan, gülmeyi güldüren, anları anıtlaştıran silinmezleri

Düşledi!
Yontulmış çağı, yaşanmamış anların tufanını, bir gün dönüşlerin seyrini

Topladı!
Can kırıklarıyla, an sızılarını, aksın dansında etikleri, ona ettiklerimi

onayladı!
Simyacıların dersinde metafiziğin sondan sonra ona kalışımı

Anladı!
vefasızlığın sırrında ifşa edilmiş bilinenleri, izleğinde kalan durulanışımı

Çevirdi
çevrili , çeperli, hünerli,insanlığımızın son numarasını

algıladı !
Hazı anlamlaştıran, egoyu istifleyeceğini, öylece duruşumda kaldı

Kaldı!
Güneşin şafağı sevdiği gibi, gecenin yıldızı beklediği gibi, dağın sisle koklaşmasında

İstedi!
Bekleyişin sonunu, ömürde bir gelen büyülü aşkın her şeyini

Dokundu!
Çözümsüz problem gibi yar kağıdıma, sızılı su gibi gözyaşlarıma

Kaldık!
Öylece, ölümsüzce, ölüyü ağlatan çok manalı, çoktan seçmeli hayat gibi