1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
847
Okunma
hücrelerim ölüyor beynimde milyon milyon
sen ki kalbimin tek hücresi
tükenir hecelerin sihri
yazarım sana son şiir’i
bilinmezlik kafesindeyken ben
ölmeyen ölmeyecek hücremsin sen
birbirini bulmuşken arsız ten
yangın dudaklarında sönüyorum
dalgalar vururken kıyılarıma
denizler getirdi seni bana
bir sebepsiz arzu oldun
seni yaşamak günahken
aşk’tan doğmuş insanın teni
adem ile havva’dan beri
yılar var ki hasretim su gibi
durma orda paylaş beni
kırık bir testiden sızan bir şarap gibi
dudaklarımda kalan bir tatsın
hiç vazgeçmedim ki AŞK senden
ömürde yaşanacak tek ’an’sın
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz