Ne zaman bir rüzgarda umut dalım kırılsa

Ödünç sevinçler takıp mavi düşlere vardım.

Büyüse de uçurum çığlık çığlık yarılsa

Istıraba dem vurup hep hayırlara yordum.



Zaman belki değişti dil çürük yürek yanık

Hançerlenen ömrümde hüzünler bir bir tanık

Kuruldu ya mahkeme hayat savcı ben sanık

Yüreğe mühür basıp kitapsız ferman dürdüm.



Zamanlar tükenirken bir nefeslik molada

Sokaklar ağlıyordu bin bir umut sılada

Çocuklukla gençliğim kazınırken milada

Hüzün girdaplarında hep anılara kardım.



İki dünya arası oldu hüzün deryası

Kanayıp duran ömrüm yalan düşler furyası

Sürgün olan yüreğim tutsa da gamı yası

Bir dostun gülüşüne dünyalarımı serdim.



Kim nereden bilsin ki karlı dağın başını

Gönlümün bahçesinin ufak tefek taşını

Felek denen bir zalim çatarken o kaşını

Göz ucuyla bakarak hep neden diye sordum.



Gülleri damlatırken ay ışığı geceye

Hükümlü sözlerimi serdim bir bir heceye

Şiirim bulanırken damla damla acıya

Göğsüme bastırdığım suskunlukları derdim.



Olur olmaz mı derken gül açtı bak yüzümde

Hayallerin yortusu canlandı hep gözümde

Bir umut iniltisi çağlıyorken gizinde

En karanlık düşlerin beyazlarına erdim.



Yüksel Beyocaktan.