1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
819
Okunma
sararmaya başladı güllerin yaprakları
boşalıp doluyor beynimdeki odalar
hep bir hiçlik hapsederken benliğimi
günlük yaşama döndü ilişkiler nefesi
yok oluyor kavuruyor sancısı
umutlanırken kırılıyor kanadı
ahlar çoğaldıkça pişmanlıklar
yakarken beni bende kalan sen
eriyor muma dönen umutlar
yıkılıyor güven denen dağlarım
gidiyor terk ediyorum bu şehri
bahar kokulu sevdalar kalsın size
acemi aşklara gebe bu şehir
bir telaş sarıyor içimi sessizlikte
körpecikler yitiyor hayatın yatağında
arzulara koşan bir nefsin var yaşamda
huzura koşan olgunluğun yoksa yanında
biten hayatlar yok olan umut gibidir
yazan..cemal TURAN
Cevap Yaz