---/Öyle kırgınım ki
Puslu gülüşlerime sen düşünce
Aklım başımdan gidiyor
Yüreğim aklımı eşeliyor
Ve sözlerime katıyorum seni.../





Hani avuçlarında nefes alırdım
Güneş tepemizde dans ederken
Saçlarımda nehirler akardı
Gülüşüne odaklanırdı gözlerim susardım.!
Yüreğim otururdu gözbebeklerime
Gözlerin renk değiştirdi derdin ya
Onlar hep gerçeği söyledi, hiç yalan bilmedi





Şimdi bir telaş ki sorma gitsin
Korkuyorum.!
Yüreğimin hüznü gözlerime düşmesin
Onlar hiç oynamayı bilmedi
Sadece gerçeği haykırdı.!





Şimdi vursam kendimi yollara
Yüreğinin kapısına kadar varabilir miyim bilmem.?
Solum kırık, çıkık dolu, yaralıyım
Ve yıllarca ayaz yedim, yordun yorgunum.!





Sen yüreğimin mührüydün
Dizelere şiir diye bastığım
Yazmakla bitiremediğim
Ve yüreğimin kuytularında filizlenen çiçektin
Düşlerimde bile kavuşmayı beceremediğim gurbetimdin





Ahhh sevgili
Bütün gücümü toplasam
Gitmeye gidilir de içim bu kadar sen doluyken
Nasıl giderim.?
Yoluma duvar ören gözlerin
Yürek desen koyacak yerim yok.!





Öyle vurdun ki
Yerle yeksanım
Gözlerim boşluğa dokunur pejmürde
İçimden hüzün sızıp kana karışır
Tutulur yüreğim.!
Dilime dolanan sözler dikenli tel, dudak kanatır.!
Konuşsam acıtır, susam ölümdür.!





Gitmeye gidilir de içim bu kadar sen doluyken
Nasıl giderim.?
Bilmiyorum.!
Şu sancıyan yüreği
İnan koyacak yerim yok





ASMEROZ-62
---Gülşen Polat---