Seninleyken sadece acıyı tatmış,
Sevinci, mutluluğu unutmuştum,
Bırakınca beni sanki hayata gözlerimi yummuştum.
Fakat,fakat birden o geldi, o şarkılar,şiirler yazılacak kadın,
İnsan değil sanki kanatsız bir melek.
Tüylerim diken diken, ürperdim, irkildim,
İşte gerçek sevgiyi, o anda anladım
Gözlerimi açtım,usulca, baktım baktım.
Bir tebessümü yetti,
İnan beni çok, çok mutlu etti.
Allah’ım, nasıl bir şey bu
Sanki kalbim yerinden fırlayacak
Yer yerinden oynayacak,
Leyla ile Mecnun,
Ferhad ile Şirin gibi
Destanlarımız yazılacak,
Kulaktan kulağa dolaşacak,
Bizim sevgimiz sonsuz olacak.
Biliyorum hepsi hayal gibi,
Sevdiğimi bilsen belki
Gidersin dönmezsin geri.
Belkide söylemeliyim ama,
Söz geçmiyor ki bu kalın kafama,
Git söyle işte ne duruyorsun
Onunda sevdiğini biliyorsun.
İşte gidiyorum kararımı verdim sonunda,
Söylüyorum,döküyorum kelimelere içimdekileri,
Beraber olunca öleceksek eğer
Olalım, buna inan değer.
Cevap geliyordu işte
Tam karşımda bekliyor
Yüreğim parçalanıyordu sanki
Gelen cevap ise
Beraber ölelim, gerekirse.

Emre GÜNAY