(Çanakkale’de şehit olan yetmiş bin vatan evladının aziz hatırasına.)


Çekilse altımdan, delinse zemin
Vatanın sevdası içimde dinmez.
Renginin üstüne ederim yemin;
Acunda tek kalsam; albayrak inmez.
Nelere set çektim, daha kötüydüm
Buruşuk talihe; kızgın ütüydüm.
Bent idim sellere kayadan katı
Boşuna bekleme; çökmeyiz batı!..


Derindir köklerim, küreyi sarar
Bin defa gelseniz, sökemezsiniz.
Kaynadım toprakla, sizleri yorar
Üstüme kolayca çökemezsiniz.
Onlar ki; küheylan, altın eğerli
Ceddimin zerresi candan değerli..
Yeniden sırtımda doğrulur çatı
Boşuna bekleme; çökmeyiz batı!..


Tan ile saldıran civan gibiyim
Üstümde ecdadın duaları var.
Sevgi denizinin derin dibiyim.
Yüzümde geçmişin şuaları var.
İnancım yücedir kötüyü boğar
Düşersem yerime; Mehmetler doğar.
Çocukta olsalar, sürerler atı
Boşuna bekleme; çökmeyiz batı!..


Şehitler içimde daha yaşıyor
Söz verdik vatanı, böldürmemeye.
Bunalan neslimin sabrı taşıyor,
Salyalı kâfiri, güldürmemeye.
Kükremek farz oldu, tembellik yeter!
Çakalım üstünde, şimşekten beter!
Davetsiz misafir, kalamaz yatı
Boşuna bekleme; çökmeyiz batı!..



İsmail Süklüm



18 Mart 2014
KASTAMONU

(Şiirime yorumlarıyla destek olan gönül dostlarıma teşekkürlerimi sunarım.)