Çok az şeyde kendimi bulur oldum.
Mesela bir yoldaşla karşılaşırken,
"Meraba heval" kadar sıcak bir sarılışta.
Birde ellerini sıkıca kavramaları var
Birbirimizi tanımlıyoruz der gibi.
Yek yürek oluverirdik...

Bir yoldaşla paylaşılan ekmeğin
Tadı da bir başka oluyormuş,
Wan’ın meşhur peyniriyle, lavaş ekmeği...
Ve sanki zaman yelkovanı kandırmış.
Geçit vermez bir yol kontrolünde durmuş.
Mem û zîN bir Newroz’da alevlenmişti,
Oysa bir yoldaşla atılan slogandı.
Bir devrim güneşine, yükselen sevdamız..
Başkalarınca öteki duyulsa bile gülüşlerimiz.
2+2’nin 4 olduğuna inanacak derece,
Reel bir sevincin başrolündeydik...

En çok ta ölüm orucundan tad aldık.
Bir yudum suda özgürlüğü paylaştık...
Ve soğuk savaşın soframıza kustukları.
"Onlar zaten gizliden yiyorlar"
Sözleri boğazlarda düğümlenir..
Zaferin ölüm üstü tepelerinde
Bir mermi tadında soğuktur buralar.
Ve güzelim cografyamızda
Meçhulce toprağa ağırlar bizi...

Sonra tutsak hatıralarımız
Kendi anadillerinde ağıt gibi dökülüverir...
Ve yarınlarımıza ter örgüler sermişti düşman.
Bir Roboski akşamında parçalarınırken
Reyhanlı sabahında dağılıverdik...
Birde geri çekilmiş hasretlikler ekiverdik...

22.05.2013



Not: "meraba heval" = Merhaba arkadaş