Yine insan, yine insan, yine insan...
Yazmakla, serüveni bitmeyen; yaratılmış en mükemmel ve zayıf, en zarif ve en kaba, en yüce ve en aşağılık, en bilgili ve en cahil, en-en... EN’leri ve zıtlıkları saymakla bir türlü bitmeyen varlık!.. İNSAN.
İnsan; biraz da, kendisini tanıyıp, anlayabilse!.. AH! BİRAZCIK , ANLAYABİLSE! Her geçen gün, bir çok yere, bir çok defa gider ve GELİR de.. bir gün olsun ve sadece bir defacık da, kendine GELEBİLSE!..

A H Ş U İ N S A N

surprizsite.com-Şiir Romanı Kitabı
ŞİİR NO: 79 06-12-2008

Allah, önce âlemi; tek bir, “OL!..” Emri ile yarattı,
Sonra da, insan’ı yaratıp; âleme, güzellik kattı...
İnsana dönüp; “vekil’im, şahid’im, halifem’sin” dedi,
Âlem’i, insan’a; halifeyi; kendisine; “KUL” yaptı...

Allah; “Mel’ûn Şeytan” adında, süfli bir mahlûk yarattı,
Şeytan; Allah’la kul’u, arasına girip.. fitne kattı.
Helvadan, taştan, topraktan; bir çok çeşitli, PUT’lar yaptı,
İnsanların çoğu; Allah’ı bırakıp, put’lara taptı...

Allah; Şeytan’la bereber, bir çok da melekler yarattı,
ZIT’lar âlemin’i oluşturup, âlem’lere renk kattı.
Şeytan’la, melekler; nefis üzerine, pek çok savaştı,
İmtihanı kaybeden, birçok insanlar; nefsine taptı...

Kimi zat’ına, kimi ateşe- puta, kimi paraya,
Kimisi de; “İlahım sensin!” diyerek, taptı kadına.
Kimi; büyü, tütsü.. diyerek; düştü, cin’lerin ardına,
Kimi; İZM’ler uydurup, “HAYAL ETTİĞİ PUTU!”na taptı...

Tarihteki ilk nifakı, Hâbil ile Kâbil, başlattı,
Sonra, guruplar oluştu.. kabileler, boşa savaştı...
Herkesin, iyi bilip; bulamadığı.. tek şey, barıştı!
Vahşi hayvanın yapmadığını; insan, insana.. yaptı...

Rahman; insan, “tek olan, doğru yolu” bulsunlar diyerek,
Yüce katından, kitaplar ve peygamberler göndererek;
İnsanlık; bunların hepsini, hem bilerek, hem görerek,
Yine de, çoğu; Hakk’tan saptı ve azı, Allah’a taptı...
15-02-2008 SAAT:03:35 Konak-İZMİR.