bir pencere uzaklığında sevdim seni
bilirmisin sensiz geçen buz gibi günleri
bir perdenin arasından esen rüzgarın sesini
sığdırabilirmisin onca yıllara ey sevgili



biliyormusun
ben seni severken sevinçten ağlardım
yokluğunda uzun uzun hayallere dalardım
hatta seni bile mutluluktan ağlatırdım



oysa şimdi sadece bekliyor kalbim
bekliyor ve ümit ediyor buz gibi yüreğim
o zamanlar sevinçten ağlayan gözlerim
şu sıra yokluğunda boğuluyor güzelim



karanfil kokulu bir sokağın köşesindeyim
bir avuç toprak kokuyor buram buram
ve bir de yalnızlık yanıma yoldaş gibi
en uzak kardelenler ekiliyor neylerim



ama olsun onca güzel günler seninle
bir gökyüzü olsun hiç ağlamayan
hiç yağmayan bir yağmur gibi
göz yaşında olmasın hiç akmayan



her nerede olursan ol uzak da olsan
aslında ben hemen yanı başındayım
ilk baharın ilk çiçekleri gibi
her sabah sadece sana açılıyorum



cennetin bir parçası gibi saçların
unutulur mu bu güzellik bu sadelik bilmem
ama ben aslında her gün defalarca ölüp
akşam olmadan ahiretle anlaşıyorum



olmadığın günleri bile seviyorum
olmadığın için günlere hasretim her gün
sırf bu yüzden her ayı yıl gibi yaşıyorum
ama seviyorum diye ağzımı bile açamıyorum



şimdi sana
yılın en güzel mevsimlerini bırakıyorum
yaşanan güzelliklere sarılmış
en güzel çiçekleri bırakıyorum sana



her an’ı mutluluk kokan bir an seçiyorum
hani zamanın bir ucundan kopardığım
saatleri işliyorum sana
hani ömrün benden uzun olsun diye
ömrümü bırakıyorum
ve ben şimdi gidiyorum
ama unuturum sanma
ben seni çok seviyorum
.
.
.
Mawish
.
.
.

ÖMRÜMÜ BIRAKIYORUM – Mawish Şiirleri