gözler sağanaktan yeni çıkmış gibi
kıp kırmızı bulutlara kalınca gebe
dibi yer tavanı gök
biri verir biri alır ne varsa nasibinden
dibi çocuk tavanı baba içinden buz taşar
dışı sıcacıkmış gibiyken
neden bir el başka bir el de başka yazar

sen bir anaç bir ana olmalısın ya
yada şefkat kapın var
kusarken bile nimet oluyor hikmet
bir garip duygulara açken ruhlar
şahadet kanıyla yıkanır topraklar
kim buldu seni kim okşadı ki saçlarından bilinmez
belki aşk belki vicdan belki de merhamet pembesi
kucak açarlar size bize de kalır posası

gönlün insanlığın baş belası mı nedir
lop lop yutar doymazsın
bilmezsin ki hiç af
hep bana rap bana gönül kesilir kör kılıçla
çok bilmişliğin nefsine konurken raf raf

saf bir yüreğin duyguların da arınmadıkça yürek
saflığın tutmuş da yine kapılmışsın
hani bana
hani bana kısmet
ahları boyarsın gönüllere her hangi durum da

kazanla çalınır haklar kimin umurun da
aşk bile satılık artık doldurmaz gönülleri
bazı tutkun yüreklerin içine
söyle ki bir huzur söyle bir mutluluk soksun içime
hani taşınan sevgi bağları

dualardan dil uzaksa yıkar çirkefe kader
heves ipine sarılınca kıçlar yere değer
uyu da büyü bakalım çevreni bilip görmeden
ruhun üryanlığında
adı sanı yok gönüller hep çiçek ezer

sanki bilmezmiş gibi sinsi gözlerin
koparta görelim tek bir tel bile saçlarından
pak ömürleri yok ederken heveslerin
bir bardak çaya bile bir canı yok ederken

tut da getir bari Havva’yı elmalar çürümeden…




( 06.03.2014) AZAP