1
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
1041
Okunma
rüzgar ileri geri
soğuk düşleri sızdırıyor içime
bütün kuytularını duyuyorum dünyanın
elini düşümde unutan beyaz
ben ona
bir salon dolusu nefesle yaklaşıyorum
pencereleri açınca titreyen zaman
şapkalı ve uzun pardösülü adamlar geçiyor sokağı
ayakları piyano yalnızlığı bekleyen kedi
dalı yaralanmış ağaç ve diğerleri
eskisi kadar seviyorum sizi
karşı binayı yeni yıktılar
yaşlı bahçıvan tavırlarıyla süslerken bahçeleri
enkazın altında kalan anılarını süpürüyor
sarılarak bir birine iki sevgili
gece tıkırtılarına bir anlam veremeyen
karanlığın korkusuyla büyüttükleri o eski anı
sabahın iz düşümünde bir kahkaha ile duruldu
anlaşıldı ki
güvercinler çatıda yaşıyordu
bir gülü aşırıp koklamak için indim bahçeye
tam kaçarken beni yakalayan ihtiyara
alın bunu size kopardım demekti sevgi
tebessümünü başıma değdiren elin
şefkatli bakiyesiydi sevgi
zemine takılıyor gözleri duygusuzluğun
yaralı toprağın yatağına uzanmış ölü beton
arabaları istifleyen bekçiye soruluyor
söyleniyor dalıp dalıp içine
buraları çok güzeldi eskiden.
5.0
100% (16)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz