Ben dağda, kulübede, karanlıkta doğmuşum.
Kâh kurumuş toprakla, kâh yağmurla yağmışım.
Bağlıyım yoksulluğa; dert, döşüme yapışık..
Sırtım yüke, kırbaca; bağrım, oka alışık.

Bin çileyle yoğrulmuş, pişmiştir her canibim..
Muzdarip bir milletin acısına talibim.
Salsın zalim zulmünü; iblis, fitnesin salsın..
Sırtlanlar, yarasalar… Gönderin; bana gelsin!

Bırakın, ben çekeyim bu âlemin yasını…
Yıkasın göz yaşlarım, karanlığın pasını…
Çarklar beni bilesin; kalmayın zordan hali..
Çıkarım kayalardan saf pınarlar misali…

Yarılan, başım olsun; kırılan, bileklerim…
Durmak mı ? koşuyorum, koşmazsam, emeklerim..
Sevgi, kezzap olsa da aksın, gönlüme dolsun..
Ben, dikene razıyım; gülleri sizin olsun…

Ol ilahi irade, kuşatsın her zerremi…
Bir aşık olayım ki; unuttursun Kerem’i…
İster sönsün güneşim, çoban yıldızım, ayım …
Ferhat dağı delmişse; ben, göğe tırmanayım…

Varsın yağsın şimşekler, ecel kessin yolumu…
Canana can gerekse, ben tadayım ölümü…
Bin doğup bin öleyim; adım-sanım kalmasın…
Tek minareler melül, millet mahzun olmasın!

Ateşler beni yaksın; zalimi yıksın ahım…
Bu sıkleti çekecek güç ver bana ALLAHIM!

Osman Onuktav

Avar

1995
Menemen/ İzmir

Düzenleme : 2013