Gecenin sessizliği
Ve karşımda duran çay fincanım
Yalnızlığında acaba bu sefer
Hangi güneşin soğumasını bekliyor?
Doğmadan donmuş güneşleri
Parmaklıklar arkasındaki soğumuş güneşleri

Bitecek günü yok sanki bu kışın
Kimiklerimize dek işleyen soğuğu
Kan damarlarımızda dolaşıp
Beyin hücrelerini dondurmuş bu kışın
Kara sarığı örtmüş gözlerimizin önünü
Görecek yer koymamış görmeye
Doğmadan donmuş güneşlere
Parmaklıklar arkasındaki soğumuş güneşlere

Bitecek günü yok sanki bu kışın
Tanrısının sıcak parlak gecesini söz veren
Gündüzümüzü soğutup karatan bu kışın
Tesbihindeki siyah taneleri
Bizler olan o taneleri gezdirip
Cennetini cehennemimize taşıyan bu kışın
Güneşleri doğmadan donduran
Güneşleri parmaklıklar arkasındaki soğutan

Bitecek günü yok sanki bu kışın
Bitecek günü yok sanki bu kışın

Muhammed Ahmedizade