Sen hayatın bana sunduğu bir hediyeyken
benim de sana sunulmuş bir şans olduğumu çıkarma yadından...

Gecelerce seni pencerelerde beklediğimi,
Uykularımı uğruna feda ettiğimi unutma.

Gözlerim annemden sonra sana açılmışken
Sana gözüm gibi bakarken
Gözlerime yağmurlar yağdırma.

Yıllarımı ayaklarına sorgusuz sermişsem
Sen eve her geldiğinde güven bulup
Kıyamayıpta gözlerimle severken
Seni sığdıramadığım yüreğimle baş başa bırakma beni.

Senin ayaklarına serdiğim yıllarımın hatrına
yerle bir etme beni...

Evde olduğun zaman konuşmuyorsun çok
Seni gözlerinden anlayıp susan
Moralin bozuk olduğunda hesap sormak yerine
sana görünmeden ağlayan beni

Aç olsam bile karnını doyuran kadını unutma...

Derdini derdim biliyorken ben
Sevincini en derinden hissediyorken
Sen güldüğünde ömrüm huzur buluyorken
Gözyaşlarıyla boğma huzurumu.

Ben seninle yaşlanmanın hayallerini kuruyorken
Bana acı veripte yaşlandırma yüreğimi...

Sen benim evim,sığındığım çatımken
Senin çatının altında huzur bulurken
Yaşlandığında bir tek bana kalacağını bilirken sen
Çatımı alma üzerimden!

Unutma,
Sen nasıl ki benim evimsin
Ben de senin sığınabileceğin tek limanım...