Aslında terk etmekte haklıydın ...
Hakettiğin sevgiyi verememiş, seni hakkınca sevememiştim ,
biliyorum ... Şimdi senin yerinde ben olsam,
kendimi terkederdim ...





Ben sadece ;
gecenin kör bir vaktinde, evinziin önünde ki o iğde ağacının arkasına saklanarak,
odanın penceresine vuran gölgeni izlerken yaşadığım heyecan kadar ,
mahallenizdeki o boş harabe evin duvarına çok sevdiğin papatya resimlerini çizerken babamdan yediğim dayak sırasında, sana zarar gelir diye adını ağzıma alamayacak kadar sevebilmeyi sevmiştim ...




Ben sadece ;
titreyen göz yaşlarıyla edilen bir duanın son kelimesinde dudaklarımdan düşen AMİN kısmı sanarak sevebildim ...





Ben sadece ;
kirpiklerimin birbirine hiç değmediği,
yanaklarımdaki çukurlara dolup taşan yaşları kurutamadığım,
o uzun gecelerde ,
duvarlara yakamoz gibi vuran hayalinle konuşup,
içimde taşıdığım seni duvarlara anlatacak kadar sevmiştim ...






Ben sadece;
şiirlerle, sözlerle, kurulan süslü püslü kelimelerle dahi anlatılmayan bir aşk ile seni sevmişken,
sen yalan yanlış düzenlenmiş iki kıçı kırık kelimelerin sana yeten kısımlarını,
söyleyenleri sevdin ...



Ben boş bankları mesken tutup, üşümüş eşkiyalar gibi sarılırken,
sen aşkı sana sadece anlattıkları kadarını yaşamak adına başka kolları sarıp,
sarmalamıştın oysa ...
İşin aslı ben seni istediğin gibi sevememiştim ...
Madem öyle ...
Aşkı anlattıkları kadarıyla yaşamanız dileğimle .!