Evinden köyünden yurdundan uzak
Cezanı çekersin gurbet mahkumu
Geçer gecelerin hep ağlayarak
Gözyaşı dökersin gurbet mahkumu

Daha sen doğmadan yazılmış çilen
Olmaz yaban elde halini bilen
Aklına gelince evin ailen
Boynunu bükersin gurbet mahkumu

Sılanı anarsın gözlerin titrer
Feryat edemezsin sözlerin titrer
Ayakların tutmaz dizlerin titrer
Dağ gibi çökersin gurbet mahkumu

Ne kadar sabretsen ayakta dursan
Zaman geçmek bilmez yatsan otursan
Uyanınca koyar hayaller kursan
Canından bıkarsın gurbet mahkumu

Gözlerin boşluğa daldığı anda
Hasret kıvılcımı yanar sol yanda
Her gece ranzana uzandığında
Sigara yakarsın gurbet mahkumu

Dolu dolu pişmanlıklar dününde
İsimler okunur görüş gününde
Sen mahcup sen mahzun başın önünde
Kapıya bakarsın gurbet mahkumu

İçerisi farklı bambaşka dünya
Sende acıları burda gördün ya
Belki gerçek olur gördüğün rüya
Dışarı çıkarsın gurbet mahkumu