ÖLÜM GÖRÜNMEZ KILAR
Bu gece nefesim durdu,
Gittim geldim sanki sonsuza.
Ölümle burun buruna geldim.
Sevdiklerim dikildi gözlerimin önüne.
Söyleyemedim dilime dolanan en güzel sözleri,
Sadece gözyaşlarım yanaklarıma süzüldü.
Gidiyordum onlardan uzak bir yere,
Ne kokuları benimle gidebilecekti,
Nede bir çift resimlerini alabilecektim.
Kefenin cebi olsaydı,
Doldururdum onlardan birkaç anı.
Canlarım canımdan öteye yerleşenlerim,
Arkamdan ağlamayın,
Feryat hıçkırık istemiyorum.
Sadece mezarıma gelip,
Birkaç dua serpin mezar toprağıma.
İstemem mermeri, istemem süslü püslü yazıları.
Bu şiirimi yazın mezar taşına,
Her gelem okusun, etsin Fatiha!
Beni anımsamak istediğinizde,
Elinize alın en güzel çiçekleri,
Serpiştirin mezar toprağıma,
Beni canlı tutar inanın.
Her gelişinizde sulayın sevin onları,
Onlar büyüdükçe sizler yanımdasınız.
Dudaklarınızdaki tebessümde ben varım,
Her zaman gülünki ruhum sizi görüp üzülmesin!
Bedenim torağa karg olsa da,
Ruhum aranızdan hiç gitmeyecek.
Unutmayın, ölüm görünmez kılar!
Usulet Güner