Benimki si yürümek değil,
Körebe oynamak hayatın karanlığında.
Yol bilmeden iz bilmeden yürümek meçhule.
Dosdoğru gittiğimi sandığım da,
Ayaklarıma takılan kaldırım taslarıyla sendeliyorum.
Bir panikle tutunmaya çalışıyorum duvarlara
Duymayan , anlamayan beni ,umursamaz duvarlara
Oysa bildiğimi sanırdım bu yolları, avucumun içi gibi hem de.
Neler oluyor bana anlayamıyorum
Ben mi yoksa sen mi yanlışlardasın ey yol!!!
Bozma menzilimi benim, düşürme yerlere, dillere..


Toparlayıp kendimi yürümeye çalışıyorum tekrar
Zifiri karanlığa doğru..
Duymaya çalışıyorum sesleri… Korkmamaya…
Ama ben duymadım ki daha önce bu sesleri
Ne bunlar: neyin sesleri, kimin?
Korkarak atıyorum adımlarımı,
Benim korktuğumu biliyorlar mı ne?
Daha bir yüksek çıkıyor sesleri
Sanki yırtar gibi beynimi..
Susun!! Ne olur susun!!!
Bırakın peşimi ben yürümek istiyorum.