0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
723
Okunma
Akşamın ruhunda yatan çiçekten bahçe;
Köpek anlatma çabasında bir şeyleri,
Bir bebek cımbızla çekiyor kelimeleri;
Fakat bilinmeyen lehçe.
Duvarlar arasını hüküm giymiş biri;
Suçu canlı, hataları taze, nefreti diri,
Entrikası, gafı; ağlamaları,
Silemiyor sessizlikteki kiri!
Karanlığı sahiplenmiş şair,
Bilmiyor hiç bir şey, karanlığa dair,
Saniye başı bilmediği dünyalara müdahil,
Ve dünyalar şaire yabancı, şiire cahil.
