adınla başlamanın başladığı yerde
uzanıp görklü bir ölüme
selam selam sana
ey ölümü öldüren

biliyoruz o üç geceyi

bizi bir ağıdın terkisine koyup
dünyaya saldığın o ilk gece
elmaydı bütün suçumuz
dişlerimiz bahane
ama hala havva anne

bir uçurumun kıyısındaydık
o ikinci gecede
hamurkarlar tanrı karar
biz dişlerimiz elma kamaşmasında
sabırsızlıkla beklerdik karanlığı
bize bir ışıkla seslendin o gece
yıkıldı direkler söndü ateşler
bize siyah yakışmaz artık

üçüncü geceydi dün gibiydi
gün gibi
kovuklar konuğuna seslendiğinde
içimizde kalmış bütün tanrılar
köklerinden soyunup
bir lağım gibi akarken tarihe

bize yaşamak sundun
ve bize öldüremediğimiz ölüm
biz gözlerimizde bütün halde bulutlar
yaşsız yastıksız kahverengisizdik
uzaktık uzadık gittik
hicranın karanlık ko(r) kusuna doğru

biz bir ölmek sonucuyuz
sen bir hayatın hay’ı
bize gösterdin işte geceyi
yıldızları
ve ikiye bölünmüş ayı

@..


15 kasım 2013

Şükrü Özmen