Beklemek
Hep seni beklemek
Seni beklemekle kendimi bulmak
Bulmak
Yaşamın güzelliğini
Tatmak
En güzel gülüşleri gözlerinde
Varmak
Tılsımını kaybetmiş sevinçlere
Tek neşem olmak
Dili tutulmak
Sende kalmak
Gitmemek
Hiç bir yere gitmemek
Bir yağmur damlası gibi sende kayboldum
Ağladım
Yağan bulutlar gibi
Tutundum kirpiklerine
Hayata tutunur gibi
Dünyada benim için var olan sendin
Sensin bu dünyamı güzelleştiren
Boğuluyorum bazen
Yokluğunda boğazım düğümleniyor
Nefesim kesiliyor
Soğuk bir kurşun gibi
Namluyu yırtar gibi
Geceyi böler gibi
Telaşlı, dalgın, uzak şehirlere sürüklüyor beni
Kayboluyorum yokluğunda
Yokluğunda üşüyorum
Gitme
Gitme benden
Benim dünyamdan
Benim hayatımdan gitme
Konuşuyorsun kısık bir sesle
Sesini duyamıyorum
Göremiyorum
Kör değilim görmüyorum seni
Gözlerim ağlamaklı
Kan ter içinde
Titriyor tüm özlemim
Üşüyor ellerim
Kalk gel
Kalk gel bana
Seni bekliyorum
Sesini duyar gibi
Dizlerinin dibinde oturur gibi
Ellerini tutar gibi
Bekliyorum seni
Gitme der gibi
Bu hain dünyada, dünyamda
Tek gerçeğim, tek sevdiğim sensin
Ne nehirlerin akışı
Ne rüzgarın sesi
Seni uzaklaştıramıyor benden
Sen benden uzaklaştıkça
Cesetleşmiş bir tabutu öpüyorum
Mezarın soğukluğu içime işliyor
Nefesimi
Nefesimi kesiyor benden
Caddelerin sarhoşluğu vuruyor yüzüme
Kaldırımları yosma yığınları dolu
Yüksek sesle özlediğimi haykırıyorum
Eğilip dudağındaki buğulu titremeyi öpüyorum
Gözlerin ağlamaklı bir bulut gökyüzünde
Gözlerin ağlamaklı bir çocuk sokak ortasında
Eğilip gözlerinden öpüyorum
Gözlerin örselenmiş bir pencere odamda
Onca kapı arkasından sesleniyorum sana
Tokmağı paslanmış bir kapıyı tıklıyorum
Kuşkusuz yokluğun bir sığınak içimde
Bir mezar soğukluğu değiyor tenime
Bir kurşun namlusunu terkediyor
Tetiğinde senin parmak izlerin
Vuruyor geceye yokluğunun sarhoşluğunu
Beklemek
Hep seni beklemek
Seni beklemekle kendimi bulmak
Bulmak
Yaşamın güzelliğini
Tatmak
En güzel gülüşleri gözlerinde
Varmak
Tılsımını kaybetmiş sevinçlere
Tek neşem olmak
Dili tutulmak
Sende kalmak
Gitmemek
Hiç bir yere gitmemek
Bir yağmur damlası gibi sende kaybolmak
Ölmek
Koynunda uzanıp bir yatakta
Tuğlalardan saraylar kuruyor yokluğuna ellerim
Kar yağışı
Yağmur yağışı birbirine karışmıştı
Yokluğunun sesinden bir resim çiziyor gözlerim
Parmak uçlarım buz gibi
Ufku kararmış bir gökyüzü
Sis perdesi çökmüş bir yol haritasıdır ömrüm
Susuşlarıma yabancı kaldım
Eğilip öptüm
Öptüm, öptüm kirpiklerinden geceyi
Hiç şüpesiz sendin
Selvi ağacının gölgesinde soluklanan
Perdemi araladım gördüm seni
Kar yağışı
Yağmur yağışı birbirine karışmıştı
Saçlarından, saçlarından tanıdım
Salkımsöğütlerinden güzel saçlarından
Karanlık yalnızlığımdan süzdüm yokluğunu
Ağaç dalları yapraksız kaldı
Solan yapraklar
Ürkek kuş sesleri
Evsiz kediler
Sokak köpekleri arkadaşımdı benim
Yalnızlığımdan yağmurlar topladım
Kar yağışı
Yağmur yağışı birbirine karışmıştı
Geçmedi üşümem
Ben bir söğüt ağacının gözyaşıyım.

İbrahim DALKILIÇ

14/02/2014
03:50