Kanımla eziyorum yüreğimde tutsak tuttuğum her kelimeyi.
Gözyaşlarımla biliyorum öfkelerimi.
Bileklerime sen bağlısın diye susuyorum, sen her şeysin...

Biliyorum ki...
Aşk asil olmalı, adi bir kağıt parçasına işlenmeyecek kadar asil.
Onu taşıyacak kalp buna değmeli.
Her evde konaklayamaz aşk, yalanla asla renk veremezsin, anlarsın eğer usta bir gözsen.

Kalp bazen yalan söylese de yanıltsa da seni, her zaman yalan söyleyecek kadar usta değildir.
Bu yüzden sana ulaşmadan önce her kelime ateşte şekil alıyor.
Bir demirci edasıyla ince ince dövüyorum tavında.

Ustalaşacaksa kalbim gerçekte ustalaşsın diye, kalbimin duvarlarına vuruyorum ateşte kavrulan her kelimeyi.

Koşmadan önce yürümeyi, sevmeden önce yanıp kül olmayı bilmeyene AŞK yalandır.
Aşk tırtılın bedenini yırtıp özgürleşmesi gibidir.
Bedeni yırtıp özgürleşemedikçe bilemezsin...

Bedenim şimdi KELEBEK

Mavi Şiir...