Unutmak ne kadar yakınımızda
Hiç düşündün mü
Neleri unuttuk biz
Biz olmayı başaramadan
Kopan bir yaprak olduk
Aşkın asırlık çınarından

Bir bardak çay eşliğinde tükendi
Hiç olmayan sohbetlerimiz
Neyi anlatamadık bir birimize
Hangi anıyı paylaşamadık
Sevmedik mi olması gerektiği gibi

Gözlerimiz buluştuğunda
Gördüğümüz tek şey sevgisizlik olmuş
Kırgınlıklar içimize batarken gülümsedik
Dilimize hiç sürmedik hoşnutsuzlukları
Sahte pembeler silinmesin diye

Oysa ikimizde biliyorduk
Bizim sevdamız hiç pembelere boyanmamıştı
Grilerin üzerine ince bir perde çekmiştik
Acıyor solum nedense
Olmayan bir duyguyu aramaktan mı

Soruların keşmekeşinde dolaşıyorum
Nedenler niçinler sarıyor etrafımı
Soran bakışlarım gözbebeklerini deliyor
Senin dilin susa sarınmış
Aramızda bir ölüm sessizliği

Git diyemiyor dillerimiz birbirimize
Çoktan bitmiş bir hikayeyi hala sürdürüyoruz
Neden kopmak mümkün değil
Hiç sordun mu kendine
Ne bizi hala bir birimizde tutan

Oysa biz değimliydik
Aş deneni yalanlara sarıp sarmalayan
Sahte gülümsemeler ile birbirimizi karşılayan
Şimdi son durakta ruhumuz bekliyor
Dillerimiz lal kesmiş

Bir vedayı dillendiremeyecek kadar korkağız
Yalnızlık mı içimizi ürperten
Görmeden ona çoktan teslim olduğumuzu
Yoksa gururumuza yenik mi düşüyoruz
Bile bile gururumuzu çoktan öldürdüğümüzü

Şimdi veda zamanı diyor gözlerimiz
Susan dilimize inat
Hadi bir kez olsun cesaretini topla
Uzat elini bana çekinmeden
Et vedanı sebepsiz nedensiz
Ve
Dön arkanı dönmemecesine git

Bana özgürlüğümü ver
Mahkumu ettiğin bu hayattan kurtar beni
Bir Anka misali seninle alevlenip
Küllerimden sensiz doğayım
Hak ettiğim mutluluğa kanat çırpayım ….