ıçcık dinlenivirince
üstüme bi ağırlık çöktü kü!
terim soğuyuvumuş,
hamlamışıyın
höyle yokladım yağırnımı, böğrümü ,
evde olsaydım hindi ne ğözel uyurdum
kuru peynir boğazımı aldı , yutkundum
bağrımı yumrukladım
matıradan su işdim iki yudum
cemi cümle damarlarıma gan geldi valla
toprakdan gelmişiyiz emme
çamırımızda su varya
hayatın membaı ne dersen de
su bobam su
iç bobam iç

su dedim dee…..
ırahmet eyi oldu o sene
hele birinde, iki ğün iki gece
gece-ğündüz yağdı durdu
devrisi ğün etdim edemedim
Daşınbaşında buluvudum kendimi
bereket versin yannamasına sürmüşüyün
depeye do(ğ)ru zıylan yerleri
öyle de olsa neneyen
yarmış endirmiş aşşa do(ğ)ru
derken mubarek rahmet bi endi
nassı.. sanısın sicim gibi
hıfzolayın deye
andız ağacının altına ğaşmak
aklıma bile ğelmedi,
iliklerime ğadar, cımcılık olmuşuyun
yapraklar ıldır ıldır
ekinin sulanışını seyrederkene
zati yağmırın ıslatmasını bek severin Allah var hinci
ertesi ğün burnum uçuklamış,
sovuk sovuk terlemişiyin um(u)rumda deği(l) valla
ya(ğ)mır deyinçe akan sular duru(r)
ruhum duymayoru
Allahın niyemeti işde
içimden “len valla bu ırahmet daşı bile
cücükletiri” deye ğeşdi,
yağ bobam yağ
sel bobam sel




gabili olmalı daaa
Deli Yakıp’ı bi getirmeli
hu ekini bi göstermeli
emme bi “mahanası olmalı”
bi de deyon içimden
“ya nazarı geçerse”,
gerçi Allahı var hasit de(ği)ldir emme
“sırça sarayı olan sünger daşından sakınır” dedikleyin
len ne sakınacan Allahın verdiğini yau
Allah herkeşe versin
gargadan gorkan darı ekmez emme gene de
bi afsınnatmalı anama bi neminazım
öf bobam öf
pöf bobam pöf

Allahı var hinci
Yakıp Emmi a(ğ)zına bi dolarsa
Yömül Gıyamete gatar yeter valla
bi nam salarız ki yahay
“-len olum Hacımemedo(ğ)lunun Daşınbaşında
bi buydayı var, gedin de görün bi(h)
Allah sizi inandırsın mefrat bişiy
gamış sanısınız,
hu yaşa ğeldim
ömrü hayatımda taha ölee bi başşag görmedim
tam bi! garış
adam on sene buyday ekmese
çoluk-çocu(ğu) yeyceg sıkıntısı çekmez
evelallah”
tevatür mü,
deği emme,
gel de annad millete
çekemediklerinden
“bak bak,
Deli Yakıbı hasöz ğötürmüş deee,
bilmen netmiş de”
öğüne gelen ileri-geri gonuşurlar gari
herkeş a(ğ)zına ğeleni söyler,
elin a(ğ)zı kese deği(l) ki büzcen
elim erdikçene kendimi Daşınbaşında buldum,
duruyon seyre dalıyon ekini,
bak bobam baak
gör bobam gör






hani ne derler
dokuz ayda bi dutam..,
bi ayda dokuz dutam ya!
işde o hesap deği(l)
ne dokuz ne ondokuz tevetür valla
insan boyu ekin oldu dabanda
bobamın daşlı tarlada
o kepir depeyi bile bi görceğniz valla
coşdu bu sene Kayasekide buyday
çok sürmedi mart-nisan iki buçuk ay
gök ekinler boy verdi
felek bu sene yüzümüze güldü
başşak demişsin bi garış “Şükür Emrine”
sütlendi, göllelik derkene gün çalığı
gün dönünce altına dönüvüdü
mübarek
hemi de nassı….
sanısın altın sarısı
bobam gulakları çinileyesicenin
kosaya gönlü olmazdı
boz bayırdan zabah ayazında gevremeden
dayandık orağı
yol babam yol
gül bobam gül..







DİPNOTLAR


hamlamak: alışkın olunmayan yorgunluk
böğür: vücudun yan tarafındaki kalça ile kaburga arasındaki bölge, koltuk altı boşluğu
boğazını almak: boğazı tıkamak, boğazında kalmak,
zıylan: kaygan, toprağı yuka ve ağaçsız genellikle bitek olmayan tepecik, bayır
kabili : mümkünü, imkanı,
afsın / efsun : nazara karşı okutma
hasöz : özellikle, hususi
taban : bayır tarlanın aşağı düzlükteki kısmı,
kepir : daz, dazlak, ağaçsız verimsiz toprak



RESİM: Yıldırım ÇELİKLİ

.