Yine vakt-i hüzün dostlar. Yani yine akşam. Siz hasreti nasıl bilirsiniz?Hasret var olanı beklemek midir yahut olması gerekeni beklemek midir?Hangi hasret daha güçtür hasret çekene? Yada akşam neden hasreti kamçılar ta ki şahlandırır?
Çok söz külfettir.Sözü bırakıp satırları konuşturalım. Bakalım beğenecek misiniz?
VAKT-İ HÜZÜN

Şimdi hüzün vaktidir yâr , zulmete dönmüş semâ
Şimdi yanar gönlümün hülyâları bir bir yine.
Kan akacak kan göz yaşımdan , âh düşecek âhıma
Şimdi yanar gönlümün hülyâları bir bir yine.

Âhımı saklar mı sandın bahtımı örten gece?
Rûhuma âteş düşürsün gamla dolan her hece
Her satırımdan bu hicran fışkıracak öylece
Şimdi yanar gönlümün hülyâları bir bir yine.

Ey beni kül eyleyen akşam ne soğukmuş yüzün,
Sende mi can buldu hasret , sende midir her hüzün?
Lâl olacak kalbi elbet ben gibi bir öksüzün
Şimdi yanar gönlümün hülyâları bir bir yine.
EROL KARAHAN
Müfteilün Fâilâtün müfteilün fâilün