sokaklar elden ayaktan temizlendi
ışıkları söndü pencerelerin
koca bir ülke düşüncelere daldı
yıldızlar gülümsemesin
kullanışsız bir teselliyle dinliyorum şarkıları
rakkaseler doluşun meçhulüme

biriken travma
avcumda kuluçkaya yatmış zakkum
pis uyku
sus
cinnetimin bayrağını tut

işte kalbimin tam üstünde yağmur
ay deliriyor delirdikçe büyüyordu
o büyüdükce ben eksiliyordum
gözlerimin akı ip iri
bu çok vahşi bir koku
karanlık tek şahidimdir
çıt yok!
gök gürültüsü on yerimden öptü

kökünden kopardım kenti
yılanları akrepleri
kalantor evleri
endişeli çalar saatleri
başkenti ve ağza sakız olmuş sözcükleri
öfkeli bir Tanrıya yolladım
çürüyün çarçabuk

ne kadar sonsuz günahlarım varmış
hemen vazgeçtim beyaz kanatlı meleklerden
gözlerimin kırmızısı
koştursun kanımın zebanisine
ruhumun isidir aşk
sevişmelerimi geri aldım tutkudan
kendime değişik ayinler buldum

görünmeyen şeyler üstüne yemin ederim
yüreğim çölün sıtma geçirmesiydi
kuduz bir gecenin kadını olmak kolay mı...