Çay şiiri severdi bir de tebessümünü.
Çaydanlığın isinden mısralar devşirirdim.
Yağmurlu bir sonbahar çayımın hüzün günü.
Senin berrak gamzendi çay bardağımdaki im.


Sözcükleri yıkadım billur bakışlarında.
Hayaline sığındı dudaklarım kupkuru.
Yurdumun kervan geçmez kapkara kışlarında.
Hep seni hatırladım bakışların dupduru.


Şiirler yazdım çaya seni kıskansın diye.
Demlenen yüreğimi çayın demi kıskandı.
Çayla seni yad ettim hâlimi ansın diye.
Hatıralar harmanı benim gönlümde yandı.


Sükut ettim kimi dem dediler ne garip ses.
Çayın her katresinde senin hayalinden iz.
Senin efsane hâlin kalemimdeki nefes.
Çayla anılır olduk bir başına ikimiz.


En çok sevdiğim eylem çay içmektir seninle.
Şiirde dizelerle harmanlansa gülüşün,
Sen çaya katre olsan ben yaşasam eninle.
Şerh etsem tabirini çay demindeki düşün.
Ankara, 05.02.2014 İ.K