kötüdür yalnız kalmak
gecenin malum vakti
bütün saatler yalnızlığına çalar
caddeler sokaklar yalnızlığı adımlar
gölgene sığındığın o an
öyle bakar ki yaralı yaralı
yağmurlar içine içine akar
sokak lambalarının ışıkları gibi dibe
dibine dibine vurur hep acılar

kötüdür yalnız kalmak
neler takılmaz ki aklına
sevinçler kederler
siyah beyaz filmler gibi
asırlar öncesinde kalmış mutluluklar
gelmeyen güzel günlere
nazire yapan beyhude geçen günler
hatıralara sığındıkça
buruk bir gülümseyiş sıkıştırır dudak arasına

köhne odalarında dolanırken mazinin
teselli arar geçip giden gençliğin
yaşayamadığın çocukluğun
kavuşamadığın o adam
annen baban
dostlar ve geriye kalanlar
sil baştan yeniden yaşanabilseler biran

yasaklı kalınmışken yaşanmışlıklara
zaferini kutlar içini adımlayan yalnızlık
kötüdür yalnız kalmak
halen atan bir kalp taşırken bir yanında
sarılmak isteyip
yanıbaşında kimseleri bulamamak kötüdür
kötüdür yalnızlığın
her seferinde devrimine katlanmak kötüdür





ferhan erdoğan
30.01.2014